آزادکار سنگین وزن ایران گفت: فکر می کنم یک عده خاص با رسول خادم مشکل شخصی داشتند و این فضا را در کشتی به وجود آوردند.
پرویز هادی که جزو آزادکاران باتجربه ایران به حساب می آید، سال درخشانی را با پوشیدن دوبنده تیم ملی سپری کرد. او توانست دومین مدال طلای خود را در دسته سنگین وزن کشتی آزاد بر گردن بیاویزد و بعد از آن هم یکی از 3 برنزی ایران در مسابقات جهانی بوداپست بود.
هادی که امسال با شکست رقبای داخلی خود بدون هیچ حرف و حدیثی ملی پوش شد، همچنان کم ادعا در اردوی تیم ملی حضور دارد و می گوید بازهم حاضر است در مسابقات انتخابی برای سال جدید با رقبای نامدار خود مثل کمیل قاسمی و یدالله محبی سرشاخ شود.
در ادامه صحبت های پرویز هادی را در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" می خوانید.
از یک ماه قبل در تبریز تمرین می کردم
برای مسابقات امسال حدود 10، 11 ماه اردو بودیم و در بازی های آسیایی و مسابقات جهانی شرکت کردیم. نزدیک 2 ماه است که مسابقات جهانی تمام شده که من یک ماه استراحت کردم و بعد از آن خودم تمریناتم را آرام در شهر خودم تبریز شروع کردم. از چند روز قبل هم که با دعوت محمدی، سرمربی جدید تیم ملی به اردو آمدیم و چند روزی را جدی تر در کنار سایر ملی پوشان تمرین کردیم.
نمی خواستم در لیگ داخلی و جهانی کشتی بگیرم
هم برای لیگ برتر داخلی و هم لیگ باشگاههای جهان پیشنهاداتی را دریافت کردم؛ اما امسال اصلا تصمیم نداشتم در مسابقات لیگ شرکت کنم. نخواستم خودم را درگیر لیگ کنم چون بعد از مسابقات سختی که پشت سر گذاشتم نیاز به ریکاوری داشتم. اگر می خواستم در لیگ روی تشک بروم، برنامه ام به هم می خورد. مدتی استراحت کردم و الان دوباره برای تمرینات سخت آماده ام.
حیف شد نمی توانیم در جام جهانی باشیم
هدف اصلی ما جام جهانی بود؛ اما آن را هم که می گویند لغو شده است. حیف شد چون می توانست شروع خوبی برای سال جدید باشد. به هر حال من تمریناتم را خیلی جدی پیگیری می کنم و هر جایی که کادرفنی تصمیم بگیرد، کشتی خواهم گرفت. باید ببینیم بدنم کی آماده می شود و کادرفنی چه برنامه ای برای من دارد.
هدفم؟ اول طلای 2019؛ بعد المپیک 2020
هدف اصلی من المپیک 2020 است. امسال هم بیش از همه به مسابقات جهانی 2019 فکر می کنم. در سالی که گذشت، باید مدال طلای جهان را می گرفتم؛ اما نشد. نفر اصلی را بردم؛ اما مقابل یک کشتی گیر دیگر غافلگیر شدم. به هر حال نشد طلا بگیرم و با برنز برگشتم. انشاالله سال آینده بتوانم اولین مدال طلای خودم را در مسابقات جهانی بگیرم. در مجموع هم فکر می کنم کمتر از 20 ماه تا المپیک مانده و باید کم کم خودمان را آماده این میدان بزرگ کنیم. همانطور که گفتم ثبت بهترین نتیجه در المپیک هدف اصلی من است.
هیچ وقت از رقابت انتخابی فرار نکردم
من هیچ از رقابت های داخلی فرار نکردم و همیشه در میدان بودم. هر موقع کادرفنی صلاح دانسته، در انتخابی شرکت کردم تا بدون حرف و حدیث ملی پوش شوم. الان هم که تمریناتم را شروع کردم، نتایجی که در سال 2018 گرفتم را پشت سرم گذاشتم و فراموش کردم. با انگیزه دوچندان استارت زدم و با فکر آزاد می خواهم موفق باشم.
محمدی یکی از بهترین مربیان جهان است
غلامرضا محمدی یکی از بهترین مربیان ایران و جهان است. خوشحالم که او سرمربی تیم ملی شد چون قبلا هم در تیم ملی و هم در باشگاهی با او کار کردم. با این حال دلم نمی آید درباره رسول خادم چیزی نگویم. از عده ای که مغرضانه از رسول خادم انتقاد کردند، خیلی ناراحت هستم. امیدوارم غلامرضا محمدی راه خادم را ادامه دهد و بتواند موفق باشد.
به خاطر مشکل شخصی با خادم، کشتی را زدند
خادم مردی است که تمام وجود و اعتبار خودش را برای کشتی خرج کرد و کسی نمی تواند عملکرد او را زیر سوال ببرد. نتیجه ای که امسال در مسابقات جهانی گرفتیم، از نظر من ضعیف نبود. به هر حال فدراسیون تصمیم به جوانگرایی گرفت و به همین خاطر بیش از این انتظار مدال آوری نمی رفت. البته من، حسن یزدانی و علیرضا کریمی که برنز گرفتیم، هر سه می توانستیم طلایی شویم؛ اما بدشانسی و برخی مسائل دیگر اجازه نداد. به هر حال کشتی است و نمی شود گفت که صددرصد یک نفر باید قهرمان شود. عده ای بی جهت جو را متشنج کردند که همه آنها را می شناسند. فکر می کنم آنها با رسول خادم مشکل شخصی داشتند و این فضا رابه وجود آوردند.
