پارکور در تعرفی ساده یعنی: عبور از موانع در سریعترین زمان ممکن با استفاده از آسانترین و ساده‌ترین شیوهٔ حرکتی و کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدأ به مقصد.
البته در پارکور اصلاً نباید مسیر (مبدأ و مقصد) مشخص باشد یعنی که موانع و
مسیر از قبل تعریف شده نیستند این فرد است که تصمیم می‌گیرد با استفاده از
توانایی‌های خود از کدام مسیر برود و از کدام شیوهٔ حرکتی برای عبور از
موانع استفاده کند.
در پارکور فرد به هیچ وجه دنبال موانع نمی‌گردد، این مسیر است که موانع را
در مقابل راه فرد می‌گذارد.
به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تریسر» «tracer»
گفته میشود.
تاریخچه
پارکور توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام
بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و
مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش دیوید بل (David Belle) به‌صورت مدوّن درآمد. دیوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستین فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را کامل کردند.
محل تمرین
اکثرا پارکور کاران یا به اطصلاح تریسر ها بیشتر در محیطهای شهری مانند سالن‌های ورزشی، پارک‌ها، زمین‌های بازی و سازه‌ها و ساختمان‌های نیمه کاره یا قدیمی رها شده، تمرین می‌کنند.
وسایل و تجهیزات
پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسورها معمولاً لباس‌های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می‌پوشند. تنها چیزی که توصیه شده‌است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است.
بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ‌هایشان استفاده می‌کنند. برخی نیز از دستکش‌های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها میشود.
در کل پارکور به وسیله و تجهیزات خاصی نیاز ندارد و داشتن یک جفت کفش و یک دست لباس ورزشی برای انجام این ورزش کفایت میکند.
خطرات
پارکور ورزش خطرناکی است چرا که بدون هیچ وسیله حفاظتی استفاده نمکنند، و اکثر خطرات این ورزش مربوط به شکستگی و در رفتگی مفاصل است.
و به شما توصیه میشود اگر تازه این ورزش را شروع کرده اید در باشگاهای اختصاصی و زیر نظر مربی تمرن کنید زیرا پارکور یکی از ورزش های خطرناک است و تقریبا اسیب ندیدن در این ورزش بی معنی است.
تصورات غلط در مورد پارکور
۱-پارکور و فری رانینگ “Freerunning”، این دو یکی نیستند بلکه هر کدام حرکاتی متمایز از یکدیگر دارند و در هدف و اهدافشان کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند. تمرین کنندگان پارکور تراسور نامیده می‌شوند و تمرین کنندگان فری رانینگ فری رانر “Freerunner” نامیده می‌شوند.
۲-هر نمایشی، نمایش‌های پارکوری نیست؛ انجام یک سری حرکت نمایشی حتماً نمی‌تواند پارکور باشد؛ شما می‌توانید از حرکات پارکور به منظور سرگرم کردن خود و دیگران استفاده کنید اما نتیجه نهایی نمی‌تواند به صورت اخلاقی پارکور نامیده شود، زیرا اصول رشته را دنبال نمی‌کند و اصل کار شما پارکور نیست.
۳-پشتک‌ها گاهی دیده میشود یک تراسور (پارکورکار) حرکات پشتک و نمایشی انجام می‌دهند و مردم بین تریکینگ و پارکور دچار اشتباه می‌شوند و تصور عمومی به این سمت می‌رود که در پارکور حتماً حرکات اکشن وجود دارد؛ نباید تأثیر حرکات تریکینگ در بهبود حرکات پارکور را نادیده گرفت ولی حرکات نمایشی تریکینگ فقط به عنوان یک زیرمجموعه با پارکور جمع پذیر هستند.
۴-پارکور یک ورزش شهری است پارکور در محیطهای درختی و جنگل‌ها به اندازه شهرها توسعه داده شد است پارکور به معنای امروزی تأثیر گرفته از تمرینات تراسورها در محیطهای مختلف است و هنوز هم در حال تکامل است؛ بنابرین پارکور صرفاً یک ورزش شهری نیست.
فیلم هایی با موضوع پارکور
- ۱- فیلم District 13 Ultimatum 2009 موضوع فیلم مربوط به دو شخصیت است که به دنبال برقراری صلح و آرامش برای یک شهر تلاش می‌کنند.
- ۲-فیلم Brick Mansions 2014 موضوع فیلم مربوط به یک پلیس است که به کمک یک خلافکار سابقه دار برای نجات یک شهر از نابودی و نقشه‌های شوم تلاش میکند.
- ۳-فیلم Tracers 2015 داستان فیلم مربوط به یک دوچرخه سوار نیویورکی است که بعد از تحت تعقیب قرار گرفتن عده ای، به ورزش پارکور پناه می‌آورد.
- ۴-فیلم Freerunner 2011 فیلم مربوط به بمب ساعتی است که بر گردش شخصی نصب است و او قصد دارد خودش و دخترش را نجات دهد.
- ۵-فیلم Yamakasi 2001 داستان مربوط به ۷ جوان جسور و عاشق کارهای آکروباتیک هستند.
